“Ik wil verhuizen naar een Tiny House in de natuur”, vertelt een vriendin bij wie ik op bezoek ben. Ze woont nu met kind en kat op driehoog in Amsterdam en zegt dat de muren op haar afkomen, helemaal sinds ze vanuit huis werkt. Dat ze meer natuur om zich heen zoekt, begrijp ik als geen ander, maar “waarom wil je zo klein wonen?”, vraag ik haar. Het antwoord is simpel. Ze wil lichter leven.
Ik snap haar wel. Haar hypotheek is hoog, op de fiets naar haar werk kan al een tijdje niet meer en de drukte van de stad is ineens niet meer gezellig, eerder stressvol. De rest van de avond dromen we verlekkerd weg bij mooie kleine huisjes, die we op de site Tiny Findy – de Funda voor Tiny Houses – vinden. De huisjes zijn goedkoop, supersnel te bouwen, handig ingedeeld en zelfvoorzienend.
Mijn vriendin is niet de enige die de afgelopen maanden haar stadse leven en torenhoge hypotheek niet meer als vanzelfsprekend beschouwt. Elke keer als we op ons platform hetkanWEL iets over Tiny Houses schrijven, krijgen we honderden reacties en mailtjes van mensen die dat ook willen en de Tiny House Movement in Nederland blijft maar groeien.
De constant stijgende huizenprijzen en de ratrace waar veel mensen zich in gevangen voelen, spelen een belangrijke rol in deze ontwikkeling maar de keuze voor een Tiny House gaat om meer dan geld alleen. Het is de keuze voor een andere lifestyle; minimalistisch, duurzaam en simpel leven in het groen, met lage lasten. Hierdoor heb je meer vrijheid om andere keuzes te maken, hoe je je tijd wilt gebruiken en je geld wilt besteden. En daar hebben steeds meer mensen behoefte aan.
Door heel Nederland spelen gemeenten, particulieren en investeerders in op deze groeiende trend. Projectontwikkelaars maken architectonische kunstwerken van deze mini-huisjes, die je vindt van Oost Groningen en Drenthe tot meer centraal in Barneveld, Zaltbommel en Culemborg. Mijn vriendin is er nog niet uit waar haar Tiny House moet komen te staan, maar ze is zich er wel van bewust dat het haar leven gaat veranderen. En dat ze afscheid moet nemen van een groot deel van haar spullen. Als je dat niet doet en alles gewoon meeverhuist, lijkt het alsof je aan een ernstige vorm van verzameldrift lijdt en dat past natuurlijk niet bij de minimalistische filosofie van wonen in een Tiny House. Ze voegde daaraan enigszins aarzelend toe dat ze dat niet erg vindt.
Als ik om me heen kijk, zie ik alle mooie spullen die ze in de afgelopen jaren met heel veel liefde verzamelde, maar ik weet zeker: waar een wil is, is een weg.
*****
Asceline Groot is ondernemer bij hetkanWEL, schrijfster van ‘Het Nieuwe Groen’ en PhD kandidaat aan de Radboud Universiteit Nijmegen. In haar columns schrijft zij over (start-up) sociale ondernemingen en trends en ontwikkelingen op het gebied van duurzaamheid.
Auteur van het waterlelieschilderij: Licio Passon www.liciopasson.it
© All rights reserved