“Gooien we het nu weg, of zetten we het in de ijskast totdat het er zelf uitloopt”, grapten wij in onze studententijd als we restjes van het eten over hadden. Het gebeurde namelijk net iets te vaak, dat we op een plank achter in de ijskast muffe bakjes met sausjes of verlepte salades vonden.
Omdat in de jaren die volgden dit soort situaties in mijn ijskast niet echt veranderden, besloot ik zo’n tien jaar geleden om in actie te komen. Ik kocht alleen wat ik nodig had, begon op maat te koken, maakte soep of smoothies van groenten en vruchten die hun beste tijd gehad hadden en deelde met vrienden wat overbleef. Het hielp. Ik gooide bijna geen eten meer weg en vond dat ik goed bezig was. Maar in breder perspectief waren mijn inspanningen een druppel op een gloeiende plaat. Een derde van al het eten dat wij wereldwijd produceren, gooien we namelijk weg. Dit gebeurt door producenten, restaurants, supermarkten en bij mensen thuis. Bij elkaar opgeteld een schokkende 1.3 miljard ton per jaar.
In de jaren die volgden, werden verschillende organisaties opgericht om de strijd met voedselverspilling aan te gaan. Stichting Thuisgekookt maakte het mogelijk om via een handig platform je maaltijden te delen met je buren, het restaurant Instock opende haar deuren om te koken met voedsel dat overbleef in de supermarkt. Kromkommer maakte soep van ‘lelijke’ of afgekeurde groenten, die normaal gesproken in de vuilnisbak zouden belanden en inspireerde zo supermarkten om een hoekje in te richten voor misvormde wortels en beschadigde tomaten. Te koop tegen gereduceerd tarief.
Maar ook de aandacht voor reststromen kwam in een stroomversnelling, waarbij het groente- en fruitafval een grondstof werd voor allerlei nieuwe producten. Zo lanceerden de zussen Angela en Cathy van Food for Skin een huidverzorgingslijn van zero-waste en microplasticvrije producten voor mannen en vrouwen, op basis van biologische groenten. Ze gebruiken bijvoorbeeld resten van tomaten uit een Italiaanse tomatensausfabriek, of afgekeurde avocado’s.
Het bedrijf De Clique helpt haar klanten met het scheiden en ophalen van afval. Met de biostromen gaan ze zelf aan de slag. Op koffiedrap laten ze oesterzwammen groeien en ze maken hoogwaardige compost, waar o.a. kruiden voor thee op groeien. De nieuwe producten leveren ze weer aan de bedrijven waar ze het afval hebben opgehaald. En het sneakermerk Komrads maakt gympen van appel- en perenleer uit de reststromen van fruittelers.
Het is een interessante gedachte dat we reststromen uit de voedselindustrie op ons gezicht kunnen smeren, kunnen dragen en kunnen gebruiken om nieuwe producten mee te maken, zolang we de bakjes achter in de ijskast ook in 2021 maar niet vergeten.
*****
Asceline Groot is ondernemer bij hetkanWEL, schrijfster van ‘Het Nieuwe Groen’ en PhD kandidaat aan de Radboud Universiteit Nijmegen. In haar columns schrijft zij over (start-up) sociale ondernemingen en trends en ontwikkelingen op het gebied van duurzaamheid.
Auteur van het waterlelieschilderij: Licio Passon www.liciopasson.it
© All rights reserved