De wereld ligt aan ons onze voeten. We vliegen een weekend naar Rome, of een week naar Curaçao. Reizen is een verrijking van ons leven, maar tegelijkertijd een ‘onzichtbare’ milieuramp. Wat zijn de oplossingen en mogelijkheden voor dit duivels dilemma?
In 2019 gaat het eerste elektrische vliegtuig, voor negen personen, de lucht in. De Amerikaanse start-up Wright Electric bouwt het toestel met steun van Easyjet. Het doel? Over een aantal jaar korte vluchten, zoals van Londen naar Amsterdam, volledig elektrisch uitvoeren. Is het haalbaar? Dat is onzeker, maar Easyjet zette met spotgoedkope tickets al eerder de hele luchtvaart op z’n kop.
Het is een goede stap van Easyjet om met het oog op de toekomst te investeren in het verduurzamen van de luchtvaart, maar ironisch genoeg heeft onze reislust ook juist door Easyjet (en andere ’low cost carriers’) geen grenzen meer. Reizen betekent natuurlijk ook veel meer dan abstracte tonnen CO2 uitstoot. Het is een manier om je kinderen iets van de wereld te laten zien, of om je na een jaar hard werken onder te dompelen in een andere cultuur. Dat is het probleem ook niet, maar doordat vliegen zo goedkoop is, reizen we gewoon te vaak. Wie kiest er nog voor Drenthe als je voor hetzelfde geld ook naar Lissabon, of Athene kunt?
Dat mensen die vraag beantwoorden met een te goedkoop, door de overheid gesubsidieerd, vliegticket is duidelijk. In Nederland kunnen de maatschappijen de vraag al bijna niet meer aan en de druk op Schiphol om te groeien, is groot. Als de huidige groei doorgaat, stoot de reissector in 2070 meer CO2 uit dan de rest van de wereld. Maar 2070 is nog zo ver weg; hoe bieden we dan nu tegenwicht aan de invloed van grote bedrijven en de keuzes van de overheid? Zolang economische groei en vakantiepret voor de overheid en consumenten belangrijker zijn dan een gezonde toekomst, zullen tickets niet duurder worden en het vervoer niet duurzamer.
Het antwoord moet komen van slimme ondernemers die oplossingen vinden voor deze maatschappelijke problemen. Ondernemers die de impact van hun bedrijf voorop stellen, maar ook financieel gezond zijn. Als deze ondernemers, zoals Wright Electric, steun krijgen van een groeiende groep investeerders, die met hun geld de ‘groene’ kant kiezen, geduldig kapitaal bieden in plaats van zich laten beïnvloeden door de waan van de dag, dan pas is er een alternatief. Samen zullen zij het vervuilende aanbod van de markt kunnen concurreren en de overheid en het bedrijfsleven dwingen duurzame keuzes te maken, want het oude gezegde blijft gelden: wie betaalt bepaalt.
*****
Asceline Groot is ondernemer bij hetkanWEL, schrijfster van ‘Het Nieuwe Groen’ en PhD kandidaat aan de Radboud Universiteit Nijmegen. In haar columns schrijft zij over (start-up) sociale ondernemingen en trends en ontwikkelingen op het gebied van duurzaamheid.
Water lily painting: Licio Passon www.liciopasson.it
© All rights reserved
